Ավելի քան 20 տարի այն իր բանջարեղենն ու հատապտուղները մատակարարում է շուկա։ Նախ, Սուլեյմանովների ընտանիքը վարունգ տնկելու համար ջերմոց է ստեղծել։ Ընտանիքի ղեկավարն առաջին կրթությամբ գյուղատնտես է, երկրորդով՝ կենսաբանության ուսուցիչ։ Այսպիսով, մենք որոշեցինք սկսել այգեգործությունը:
Այժմ՝ 22 տարի անց, 1400 քառակուսի մետրի վրա տեղադրվում է 450 լոլիկի արմատ և 670 վարունգ։ Կանաչ բշտիկի առաջին բերքը հանվում է ապրիլին, իսկ լոլիկը` մայիսին: Բայց դրան նախորդում է տքնաջան աշխատանք՝ սկսած դեկտեմբերի կեսերին սածիլների ցանումից։
«Ամեն տարի երկու-երեք սորտ ենք փորձարկում, առանց դրա չենք կարող։ Լավերին թողնում ենք, մյուսներին հեռացնում ենք»,- նշում է Ռաֆիս Սուլեյմանովը։
Աղցանների հավաքածուն վաճառվում է Մատվեևսկի, Աբդուլինսկի և Պոնոմարևսկի թաղամասերում։ Կան մշտական հաճախորդներ, վաճառքի կետեր։ Հաջողությամբ զարգանում է նաև մոշի արտադրությունը։ Ջերմոցային արդյունաբերությունն արդեն յուրացրել է այս հրաշք հատապտուղի 10 տեսակ։ Ջերմաստիճանի վերահսկում, կաթիլային ոռոգում, նույնիսկ փոշոտման համակարգ. այստեղ ամեն ինչ ապահովված է լավ բերք ստանալու համար:
Մատվեևսկի շրջանի ղեկավար Սերգեյ Նեմկովը նշում է, որ Սուլեյմանովների օրինակով մյուսները կարող են զարգացնել իրենց բիզնեսը։
«Ջերմությունն ու էլեկտրաէներգիան ստանում են հարակից գազից, իսկ ինքնարժեքը նվազեցված է։ Մենք այստեղ ունենք ամեն ինչ, այդ թվում՝ նավթագործների հետ պայմանավորվածություն, բայց առայժմ չկա կամավոր ներդրող»,- ասում է նա։
Մշակվում է նաև մեթոդական օգնություն փորձառու բանջարագործների կողմից։ Այդ թվում՝ ժամանակակից տեխնոլոգիաների կիրառմամբ։